اگر بخواهيد تجربه اي از طب قديم و تجربه پيشكسوتان روضه خوان ومنبري را بيان كنيد

چه نكته اي به نظرتان مي رسد؟

 يكي از روش هايي كه سخنوران قديم از آن استفاده مي كردند به روش"گفتار واعظانه" معروف شده است .

 يعني كسي كه بالاي منبر مي رود در گفتار او يك حالت ريتميك وجود دارد و به نوعي همزمان با اين نوع صحبت ، واعظ به شكلي به تارهاي صوتي خود استراحت مي دهد و با تنفسي مناسب و بيان كلمات به صورت ريتميك خود را اذيت نمي كند.

ما اين را به افرادي دچار مشكل صوتي شده اند هم تجويز مي كنيم كه البته اين براي مداحان كاربرد چنداني ندارد و مداحان در معرض بيشترين آسيب هستند چرا كه واعظان از قبل مطلبي را آماده كرده اند و با افراد و جوي هيجاني نيز روبرو نيستند.

اما مداحان به نوعي اجراي زنده دارند و با جوي هيجاني رودررو هستند كه اين خود استرس شديدي بر فرد وآرد مي نمايد.

و اين براي مداحان تازه كار به دليل عدم آشنايي با نكات و عدم قرار گرفتن در آن فضاي هيجاني كه با استرس زيادي هم همراه است به مرتب دشوار تر است و باعث مي شود كه در دراز مدت به دليل فشاري كه به تارهاي صوتي خود مي آورند دچار آسيب و لطمه شوند.